بررسی اثر دارویی artemether بر روی انگل توکسوپلاسما گوندی در شرایط آزمایشگاهی (in vitro) و موش in vivo) balb/c)

توکسوپلاسما یک انگل اپی کمپلکسای داخل سلولی است که مسئول آلودگی‏های مادرزادی و سقط در افراد با ایمنی کامل و عفونت‏های فرصت طلب در نقص ایمنی است. بیشتر از یک سوم مردم به طور مزمن آلوده هستند و انتشار جهانی دارد. گربه‏ها و دیگر گربه‏سانان تنها میزبان نهایی و جانوران خونگرم از جمله انسان میزبان واسط می‏باشد. درمان انتخابی برای توکسوپلاسموزیس ترکیبی از پریمتامین و سولفادیازین است. اگر چه اغلب اوقات موفق است، با عوارض جانبی بسیاری همراه است. علاوه براین به خوبی قابل تحمل نیست و ضروری است که توسط داروهای دیگر جایگزین شود. آرتمتر یک سزکوئی ترپن‏لاکتون اندوپراکسید مشتق شده از آرتمیزینین است (کینگهاسو). آرتمتر و مشتقات آن از گروه ضد مالاریایی قوی جدید هستند. همچنین آرتمتر ویژگی‏های ضدشیستوزومایی و فعالیت علیه فلاوی‏ویریده‏ را نشان داده است. در این تحقیق اثر آرتمتر با غلظت‏های µg/ml5، 10، 25، 50 و 100 و سولفادیازین با غلظت‏های µg/ml1/56، 3/12، 6/25، 12/5، 25، 50، 100و 200 بر سلول‏های vero، تاکی‏زوئیت‏های توکسوپلاسما گوندی، سلول vero آلوده به تاکی‏زوئیت انگل در شرایط in vitro با تست‏های mtt و فلوسایتومتری بررسی شد. سلول‏های vero درون پلیت‏های 12 خانه‏ای کشت داده شد، درمان قبل و بعد از آلودگی به توکسوپلاسما گوندی با آرتمتر و سولفادیازین صورت گرفت، سلول‏ها از نظر اندکس آلودگی توکسوپلاسما گوندی و تکثیر داخل سلولی انگل مورد بررسی قرار گرفت. همچنین اثر آرتمتر و سولفادیازین با غلظت‏های µg/mice250 و 50 به صورت داخل صفاقی و گاواژ در موش‏های balb/c مورد بررسی قرار گرفت. میزان تغییرات بیان ژن b1 توسط real-time pcr تعیین شد. نتایج mtt نشان داد که بالاترین درصد کشندگی 26/47% و 21/16% را در سلول‏های vero، به ترتیب در گروه‏های مواجه شده با آرتمتر و وسولفادیازین 100 و µg/ml200 پس از 3 ساعت داشت. بیشترین میزان کشندگی تعیین شده به وسیله فلوسایتومتری در تاکی‏زوئیت‏های مواجه شده با آرتمتر µg/ml100 پس از 24 ساعت 13/89% و در ماکروفاژهای غیر آلوده و آلوده پس از پس از 24 ساعت به ترتیب 21/22% و 11/19% بود.